水果王者榴蓮 原來在泰國這裏歷史悠久

期待夏天的小夥伴肯定很期待榴蓮，吃上一口軟軟糯糯的榴蓮，幸福指數絕對狂飆上漲，身在泰國的小夥伴們更是太有口福了，還可以去很多地方享受榴蓮自主，但是你知道嗎？泰國人吃榴蓮其實已經好幾百年了哦！他們究竟有多少淵源呢？幾天就帶大家去看看！

ความดีงามของฤดูร้อนอย่างหนึ่งก็คือ มีผลไม้หลายชนิดให้เลือกกิน ตั้งแต่มะม่วง, ทุเรียน, เงาะ, มังคุด, ลำใย ฯลฯ แต่ที่ถือว่า “แรง” ทั้งเรื่องราคา, กลิ่น คงต้องยกให้ “ทุเรียน”
夏天非常美好的一件事就是有各種各樣的水果可供我們選擇，比如芒果、榴蓮、紅毛丹、山竹、龍眼等等，但是從價格、味道最強烈的一種水果，可能非榴蓮莫屬了。

ทุเรียนเป็นผลไม้ที่เป็นที่รู้จักและบริโภคในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มาตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ แต่ในโลกตะวันตกนั้น ทุเรียนกลับเป็นที่รู้จักมาเพียงระยะเวลา 600 ปีที่ผ่านมา โดยครั้งแรกสุดชาวยุโรปรู้จักทุเรียนจากบันทึกของนิกโกเลาะ ดา กอนตี (Niccolò Da Conti) ที่เดินทางท่องเที่ยวไปในภูมิภาคดังกล่าว ในช่วงระยะเวลาคริสต์ศตวรรษที่ 15
在東南 亞，榴蓮在歷史上就是從古至今都是大家非常熟知並且大量消費的水果，但是在西方，榴蓮在大約600年前才被發現，歐洲人第一次知道榴蓮是從尼科洛·達·康提在15世紀東南亞的遊記上發現的。

ในเมืองไทย คนไทยกินทุเรียนกันมานาน อย่างน้อยที่สุดก็ตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา โดยมีบันทึกของ ลาลูแบร์ ราชทูตจากฝรั่งเศส เป็นหลักฐาน เขาเขียนถึงทุเรียนไว้ตอนหนึ่งว่า
在泰國，泰國人很久 之前就開始食用榴蓮了，最晚也是從阿瑜陀耶時期開始了，法國使者拉魯貝兒的記載證明了這一點，他有一段寫到榴蓮：

“ผล Durion ในภาษาสยามว่า ทุเรียน (Tourien) เป็นผลไม้ที่มีผู้ชอบบริโภคกันมากในชมพูทวีป แต่ข้าพเจ้ารู้สึกว่าทนไม่ไหวเพราะกลิ่นอันเลวร้ายของมัน ผลไม้ชนิดนี้มีขนาดเท่าๆ กับแตงไทยของเราหุ้มด้วยเปลือกมีหนามเหมือน ผลเซท์นัท (châtaigne) มีพูหลายพูเหมือนขนุน แต่ใหญ่ขนาดเท่าไข่ไก่ เป็นเนื้อผลไม้ที่เขาใช้บริโภคกัน ข้างในมีเมล็ดอีกเมล็ดหนึ่ง ในทุเรียนผลหนึ่งยิ่งมีจํานวนพูน้อยลงเท่าใด ก็จะยิ่งมีรสชาติดีมากขึ้นเท่านั้น แต่ไม่มีน้อยกว่า 3 พูเลย”
“榴蓮果，暹羅話叫做Tourien，在大印度地區廣泛食用，但是我認爲味道刺鼻難聞非常難以忍受，這種水果大小和甜瓜類似，外面包裹着像板栗外殼的尖刺，多棱，但是大小類似雞蛋，食用果肉，內部有核，榴蓮個棱越少，味道就越好，但是至少要有3個棱。”

ส่วนการแพร่กระจายพันธุ์ของทุเรียนในสมัยธนบุรีถึงรัตนโกสินทร์นั้น สารานุกรมฉบับเยาวชน บันทึกไว้ว่า
曼谷時期榴蓮的普及在 青年百科全書中記錄到：

“พระยาแพทย์พงศาวิสุทธาธิบดี (สุ่น สุนทรเวช) ได้กล่าวถึงการแพร่กระจายพันธุ์ของทุเรียน จากจังหวัดนครศรีธรรมราช มายังกรุงเทพฯ ตั้งแต่ประมาณ พ.ศ. 2318 และมีการทำสวนทุเรียนในตำบลบางกร่าง ในคลองบางกอกน้อยตอนใน มาตั้งแต่ พ.ศ. 2397 ในระยะต้น เป็นการขยายพันธุ์ด้วยเมล็ด และพัฒนามาเป็นการปลูกด้วยกิ่งตอน จากพันธุ์ดี 3 พันธุ์ คือ อีบาตร ทองสุก และการะเกด”
“Phraya Phaet Phongsawisutthathibodee提到了榴蓮的普及傳播，在1838年從洛坤府來到了曼谷，1851年在曼谷Bangkok Noi運河內側開始有榴蓮種植園，通過種子開始傳 播榴蓮，然後開始用植株培育，一共有三個品種，分別是E-bat、Thongsuk和Karagate。”

แต่ชาวสวนจำนวนหนึ่งก็พบปัญหาว่าไม่สามารถหากิ่งตอนจากพันธุ์ดีได้ จึงต้องขยายพันธุ์ด้วยเมล็ดมาตั้งแต่ พ.ศ. 2397 จนกระทั่งก่อนเกิดน้ำท่วมใหญ่ใน พ.ศ. 2485 รวมระยะเวลากว่า 80 ปี ทำให้เกิดทุเรียนพันธุ์ลูกผสมจำนวนมาก และมีการขยายพันธุ์ปลูกในที่ต่างๆ
但是一部分園農也 發現不能用植株培育榴蓮的問題，所以在1854年至1942年間的80多年一直都用種子種植，出現了很多雜交品種的榴蓮，種植榴蓮也是遍地開花。

เมื่อเกิดน้ำท่วมใหญ่ใน พ.ศ. 2485 ทุเรียนหลายสายพันธุ์ ในเขตจังหวัดนนทบุรี และธนบุรีสูญหาย เพราะสวนล่ม บางสวนที่รอดจากน้ำท่วมกลายเป็นแหล่งพันธุ์ แต่เนื่องจากการขยายพันธุ์ปลูก ทำได้ไม่รวดเร็วพอ เกษตรกรจึงต้องใช้เมล็ดเป็นพันธุ์ปลูก ทำให้ได้ทุเรียนพันธุ์ลูกผสมเพิ่มเติม
在1942年大洪災之 後，很多在暖武裏府和吞武裏府的榴蓮品種就因爲被淹沒而絕跡了，有些果園逃過水災，於是成了榴蓮的來源地，因爲榴蓮的培育時間很慢不夠迅速，農民不得不用種子進行種植，這樣能夠增加榴蓮的產量。

คาดว่า “ทุเรียน” คงเป็นผลที่ได้รับความนิยมมาก “วชิรญาณวิเศษ” จึงเตือนให้ระมัดระวัง “การเรอ” หลังจากกินทุเรียนไว้
估計可能榴蓮在古書 《Wachirayanwiset》中受到歡迎，所以有提到在吃完榴蓮要小心打嗝的問題：

“ประการหนึ่ง ควรที่ไทยผู้ดีจะรวังตนจงหนัก ในเวลาที่เข้าไปอยู่ในพวกผู้ดี ห้ามอย่าให้เรอส่งกลิ่นอาหารซึ่งได้บริโภค โดยถือว่าโอชารส แต่เปนที่รังเกียจแก่ท่านผู้อื่น เช่นกระเทียมดองหรือทุเรียนเปนต้นนั้นจงกวดขัน ถ้าเวลามีกิจจะเข้าไปในที่ประชุม ก็ควรจะงดเว้นเสียไม่บริโภค หรือชำระอย่าให้มีกลิ่นฟุ้งไปให้ปรากฎแก่มหาชนได้”
“有一點，需要讓泰國人 格外注意，有身份的人吃東西的時候不能讓自己食物的味道讓他人厭惡，比如吃醃蒜或者榴蓮等食物，如果有事情需要到人多的地方，也應該避免吃這些東西或者清洗乾淨不讓這些東西的味道彌散。”

ถึงวันนี้ “ทุเรียน” ที่คนส่วนใหญ่กินและคุ้นเคยมักเป็น หมอนทอง, ชะนี และก้านยาว ทว่า เรายังมีทุเรียนรสดี, เนื้อละเอียด, กลิ่นหอมชวนกินอีกหลายชนิด แต่มีขายน้อยหรือไม่มีขายเลย เพราะไม่ค่อยรู้จักขายยาก, มีผลผลิตน้อยไม่พอส่งมาขายในตลาดขนาดใหญ่ ฯลฯ
到今天，大部分人  吃到的和熟悉的榴蓮都是金枕榴蓮、差尼榴蓮和長柄榴蓮，但實際上我們還有好多品種的榴蓮也是肉質細膩味佳、非常誘人的，只是賣的很少或者沒有賣的，因爲大家都不熟悉很難賣，產量也不足以送到更大的市場。

這個夏天你吃到榴蓮了嗎？

聲明：本文由滬江泰語編譯整理，素材來自silpa-mag，未經允許不得轉載。如有不妥，敬請指正。